:: จักพรรดินีไท บูเซกเทียน :: ภาค 1 :: EP 2
เรื่องหน้าตาของบูเชคเทียนนั้น ถ้าย้อนไปก่อนหน้ายุคบูเชคเทียน สังคมจีนถูกครอบงำด้วยลัทธิขงจื๊อ ซึ่งมีหลักสำคัญข้อหนึ่งคือหญิงต้องอยู่กับเหย้าเฝ้าเรือน
เรื่องการปกครองเป็นเรื่องของบุรุษเท่านั้น แต่บูเชคเทียนไม่เห็นด้วยกับตาเฒ่าขงจื๊อ เพราะด้วความสามารถของท่านสามารเป็นถึงฮ่องเต้ได้ บังเอิญก่อนหน้ายุคบูเชคเทียน
คือ ยุคถังไทจงมีการนำพระไตรปิฏกมาจากอินเดีย พุทธศาสนาเริ่มเข้าสู่จีนในยุคนั้น บูเชคเทียนเลยถือโอกาสพยายามส่งเสริมพุทธศาสนา
โดยหวังว่าจะสามารถลบล้างความคิดผิด ๆ ของขงจื๊อออกจากวัฒนธรรมจีนได้
นอกจากการสนับสนุนพุทธศาสนาแล้ว ยังมีการส่งเสริมถึงขั้นสร้างรูปเคารพบูชาของสตรี คือเริ่มการนับถือเจ้าแม่กวนอิม
เพื่อบอกว่าหญิงไม่ได้เป็นแค่ฮ่องเต้เท่านั้น แต่ยังเป็นได้ถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นเทพ พระโพธิสัตย์ที่คนจะกราบไหว้ได้ด้วย
ซึ่งคาดว่าการปั้นรูปเจ้าแม่กวนอิมนั้น พระพักตร์ของท่านน่าจะเป็นพระพักตร์ของบูเชคเทียนในยุคนั้น
คือเป็นหญิงวัยกลางคน หน้าตาอวบอิ่มดูใจดี แต่ดูมีอำนาจบารมี น่าจะเป็นบูเชคเทียนในตอนนั้นก็ได้
1. สาวงามสมัยราชวงศ์ถังต้องเป็นสาวร่างอวบ ร่างท้วม ไม่ใช่สาวร่างบางสะคราญ ตามแบบค่านิยมยุคหลัง ๆ
2. ฮ่องเต้ราชวงศ์ถังแรก ๆ ประทับที่พระราชวังไท่จี๋ ต่อมาในรัชกาลถังเกาจง ทรงให้ปรับปรุงขยายพระราชวังต้าหมิงเพิ่มเติมจากที่ถังไท่จงให้สร้าง
และเสด็จมาประทับที่วังนี้มากกว่าที่ไท่จี๋ เมืองหลวงของราชวงศ์ถังสลับกันไปมาระหว่างฉางอัน หรือ ซีอาน( ฉางอาน เป็นการออกเสียงตามสำเนียงจีน ถ้าเป็นสำเนียงไท ฉาง ออกเสียงเป็น เชียง เช่น เชียงใหม่ เชียงราย เชียงแสน เป็นต้น)
ช่วงที่บูเช็กเทียนครองบัลลังก์นั้นเมืองหลวงอยู่ที่ลั่วหยาง
ในปี พ.ศ. 1233 หลังจากถังเกาจงสวรรคต ก็เกิดการแย่งชิงราชสมบัติเป็นเวลากว่า 7 ปี ในที่สุดพระนางได้ทรงตั้งตนขึ้นเป็นฮ่องเต้หญิงองค์แรกในประวัติศาสตร์จีน รวมถึงประกาศเปลี่ยนราชวงศ์ถังเป็นราชวงศ์อู่โจวตั้งแต่นั้นมา จนสวรรคตเมื่อปี พ.ศ. 1248
ดังนั้นไม่เกี่ยวกับวังต้องห้ามที่ปักกิ่ง (เป่ยจิง)
พระราชวังสมัยถังมี 3 แห่งที่สำคัญ คือ
1) พระราชวังไท่จี๋ที่สร้างมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์สุย จักรพรรดิราชวงศ์ถังตอนต้นอย่างจักรพรรดิถังเกาจู่ และ จักรพรรดิไท่จงก็เคยประทับที่นี่เป็นหลัก
2) พระราชวังต้าหมิง สร้างในยุคของจักรพรรดิไท่จง และมีการต่อเติมเสริมมาตลอด จนกลายเป็นที่ประทับหลักในสมัยของจักรพรรดิเกาจง
3) พระราชวังที่ลั่วหยาง สร้างมาแต่สมัยสุย และต่อเติมจนโอ่อ่าในรัชกาลของเกาจงและหวู๋เจ๋อเทียน เพราะสองพระองค์ประทับที่นี่เป็นหลักมากกว่าเมืองฉางอาน ( ฉางอาน เป็นการออกเสียงตามสำเนียงจีน ถ้าเป็นสำเนียงไท ฉาง ออกเสียงเป็น เชียง เช่น เชียงใหม่ เชียงราย เชียงแสน เป็นต้น
