จูม่ง ผู้สถาปนาอาณาจักรโคกูรยอ

พระเจ้า ดง-มยอง-ซอง หรือ ดงเมียงซอง (Dongmyeong-seongwang, 59 – 19 ปีก่อนค.ศ., ครองราชย์ 37 – 19 ปีก่อน ค.ศ.)

ทรงเป็นปฐมกษัตริย์ผู้ก่อตั้งอาณาจักรโกคูรยอ ทรงประสูติเมื่อ 59 ปีก่อนคริสต์ศักราช ตรงกับปี พ.ศ. 483

พระเจ้า ดง-มยอง-ซอง หรือที่เรารู้จักกันในนาม จูมง ทรงเป็นปฐมกษัตริย์ที่สถาปนาราชวงศ์แห่งอาณาจักรโคกูรยอ “จูมง” ซึ่งในภาษาพูยอ โบราณแปลว่า “นักแม่นธนู” ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีพระอัจริยภาพในการสู้รบและการปกครองอีกพระองค์หนึ่งของเกาหลี โดยเฉพาะเรื่องการยิงธนูพระองค์ทรงเชี่ยวชาญมาก

ในจารึกกวางแกโตเรียก”จูมง” ว่า “จูโมวัง”(พระเจ้าจูโม) และในบันทึก ซัมกุก-ซากี(บันทึกประวัติศาสตร์สามแคว้น)กับซัมกุก-ยูซา(บันทึกความทรงจำสามอาณาจักร) เรียกพระองค์ว่า “จูมง”

อาณาจักรโคกูรยอที่พระองค์สถาปนาขึ้นนั้นปัจจุบัน คือดินแดนส่วนใหญ่อยู่ใน เกาหลีเหนือ และคาบสมุทรเหลียวตงของ จีน รวมถึงแมนจูเรียและรัสเซียบางส่วน

การเกิดและบิดามารดาของพระองค์นั้นถูกนำไปเล่าเป็นเรื่องราวเหนือธรรมชาติ เนื่องจากความเก่งกาจของพระองค์ผู้คนสมัยนั้นจึงมักจะเชื่อว่าพระองค์เป็นบุตรของเทพ เช่นเล่าว่าพระองค์เป็นลูกของแฮโมซูและยูฮวา โดยแฮโมซูนั้นเป็นบุตรชายแห่งสวรรค์ ส่วนยูฮวาเป็นธิดาของฮาบก เทพเจ้าแห่งน้ำ ตำราบอกว่าแฮมโมซูได้แอบดูยูฮวาที่แม่น้ำขณะที่นางกำลังอาบน้ำอยู่ ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน แต่เทพฮาบกพ่อของยูฮวาไม่ชอบแฮโมซู ต่อมาได้กลับคืนสู่สวรรค์

ส่วนยูฮวาเทพฮาบกพ่อของนางได้ขับไล่นางไปยังที่อื่น นางได้พบกับพระเจ้ากึมวาแห่งพูยอตะวันออก ซึ่งต่อมาเขาได้รับนางเป็นสนมของตัวเอง ต่อมายูฮวาท้องโดยได้รับแสงไฟจากดวงอาทิตย์และคลอดลูกออกมาเป็นไข่ กษัตริย์กึมวาได้พยายามทำลายไข่ใบนี้ อีกทั้งยังพยายามนำไข่ไปทิ้งในป่าเพื่อเป็นอาหารของสัตว์แต่ก็ไม่สำเร็จกษัตริย์กึมวาจึงคืนไข่ให้สนมยูฮวา ต่อมาเปลืองไข่ได้ฝักออกมาเป็นเด็กผู้ชาย พระสนมยูฮวาจึงได้ขนานนามเด็กคนนี้ว่า จูมง ซึ่งในภาษาพูยอโบราณแปลว่า นักแม่นธนู (ซึ่งเราได้นำซีรี่ประวัติประกอบไว้ พร้อมกับบทความนี้ด้วยแล้วโดย….Click ที่ปุ่ม ศึกษาข้อมูลเชิงลึก ซึ่งอยู่ด้านบน)

จูมง คือผู้สถาปนาอาณาจักรโคกูรยอ ซึ่งต่อมาก็กลายเป็นหนึ่งในสามอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอาณาจักรหนึ่งของเกาหลีในสมัยนั้น โดยเมื่อครั้งที่หนีมาจากพูยอก็มีตำนานว่าขณะที่จูมงควบม้าไปถึงบริเวณแม่น้ำ ตะไคร่น้ำได้เกาะกลุ่มเป็นสะพานให้จูมงขี่ม้าข้ามไป

ในปีที่ 37 ก่อนคริตกาล จูมงสถาปนาอาณาจักรโคกูรยอขึ้นและดำรงตำแหน่งพระมหากษัตริย์องค์แรก ในปีเดียวกันนั้นเอง เจ้าซงยางแห่งพีรยูได้สวามิภักดิ์ต่อโคกูรยอ หลังจากพระเจ้าทงมย็องส่งทหารไปช่วยพีรยูปราบเผ่ามัลกัลที่มารุกรานพีรยู

เมื่อตั้งอาณาจักรแล้วพระเจ้าดงมยองซองก็ได้รวบรวม 6 ชนเผ่าเข้าสู่อาณาจักรโกคุณยอรวมทั้งก่อสร้างเมืองโชลบน เมืองหลวงแห่งแรกของโกคุรยอพร้อมด้วยพระราชวังหลวงแล้วเสร็จเมื่อ 28 ปี ก่อนคริตกาล จากนั้นพระเจ้าดงมยองซองก็ส่งคณะทูตและของขวัญมากมายไปให้พระเจ้ากึมวาในความรู้สึกสำนึกบุญคุณที่ทรงเลี้ยงดูพระองค์มา

ในปีที่ 19 ก่อนคริตกาล พระชายา สกุล เย หรือที่ในซีรีย์เรียกว่า พระนางยีโซยา ชายาของพระเจ้าดงมยองซองได้หนีออกจากพูยอพร้อมด้วยพระโอรสคือ องค์ชายยูริเข้ามายังโคกูรยอ ทำให้พระมเหสีของพระเจ้าดงมยองซองคือพระนางโซซอโนทำการตัดสินพระทัยนำพระโอรสของพระนางออกไปสร้างอาณาจักรใหม่คือแพกเจ ซึ่งก็เจริญรุ่งเรืองเคียงคู่กับอาณาจักรโคกูรยอของพระองค์ ทั้งนี้ก็เพื่อไม่ให้พระโอรสของพระนางทั้งสองแย่งชิงบัลลังก์กันในอนาคตแบบเดียวกับที่พระเจ้าดงมยองซองเผชิญเมื่อครั้งเป็นองค์ชาย

พระเจ้าดงมยองซองครองราชย์นาน 18 ปี พระองค์ก็สวรรคตด้วยวัย 40 พรรษา พระองค์มีพระราชินีทั้งหมด 2 พระองค์ตามที่กล่าวมา คือ

พระราชินี สกุล เย ลูกสาวของขุนนางในดงบุโย และเป็นพระมารดาขององค์ชายยูริ ซึ่งต่อมาองค์ชายก็ครองราชย์ต่อจากพระบิดา

พระราชินีโซซอโน ธิดาของชนเผ่าเครูที่มีส่วนในการช่วยจูมงในการก่อตั้งอาณาจักร พระนางมีพระโอรสอยู่แล้วคือ องค์ชายพี-รยู และ อน-จอ ซึ่งพระเจ้าดงมยองซองก็รับเป็นพระโอรสบุญธรรม

สุสานของจูม่ง คือ ทง-มยอง-วัง-รึง พระเจ้ายูรีทำพิธีศพและบรรจุศพพระบิดาในสุสานที่ออกแบบเป็นปีระมิด ก่อด้วยดินและให้จารึกพระนามของจูมงว่า “ดอง-มยอง-ซง” ปัจจุบันอยู่ในพื้นที่ของกรุงเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือส่วนเมืองหลวงและสุสานของราชอาณาจักรโคกูรยอโบราณปัจจุบันก็ ถือเป็นแหล่งมรดกโลกที่ประกอบด้วยแหล่งโบราณคดีในเมือง 3 เมืองของจีน ได้แก่ เมืองอู๋หนิ่ว ในมณฑลเหลียวหนิง, เมืองกั๋วเน่ย (กุงแนซง – ตามภาษาเกาหลี) และหวันตู (ฮวันโด – ตามภาษาเกาหลี) ในมณฑลจี๋หลิน รวมทั้งมีสุสานอีก 40 แห่ง ซึ่งเป็นของราชวงศ์ 14 แห่ง และขุนนาง 26 แห่ง ทั้งหมดแสดงถึงร่องรอยวัฒนธรรมโคกูรยอ ซึ่งได้มีอำนาจเหนือบางส่วนของภาคตะวัน ออกเฉียงเหนือของจีนและคาบสมุทรเกาหลีในช่วง 277 ปีก่อน ค.ศ. จนถึง ปี ค.ศ. ที่ 668

และเหนืออื่นใด อุดมการณ์อันเป็นแรงผลักดันให้ จูม่งประสบผลสำเร็จในการรวมชาติ คือ…การนำเอาหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนา ออกมาเป็นจุดรวมใจพุทธศาสนิกชน ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ทำให้เป้าหมายของทุกคนจึงมิใช่เพื่อตนเอง แต่เสียสละเพื่อแผ่นดิน ประเทศชาติ อันจะเป็นมรดกแก่ลูกหลานได้อยู่อาศัยในอนาคตอย่างมีความสุข ตามหลักธรรมคำสอนของพุทธศาสนา นี่คือความลับของการรวมผู้คนทั้งแผ่นดินให้เป็นกองทัพ ด้วยจิตวิญญานอันเป็นหนึ่งเดียว เรียกว่า “กองทัพธรรมบาล” ที่ปรากฏเป็นพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฏกพุทธ นั้นเอง

การขุดค้นแหล่งโบราณคดีในเมืองอู๋หนิ่วนั้นได้ทำการขุดค้นไปเพียงเล็กน้อย ส่วนเมืองกั๋วเน่ย ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองจี๋หนิงในปัจจุบันนั้นได้ทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงรอง หลังจากเมืองหลวงของอณาจักรโคกูรยอ ปัจจุบันรัฐบาลเาหลีได้ย้ายไปตั้งที่กรุงเปียงยาง และสำหรับเมืองหวันตู หนึ่งในเมืองหลวงของราชอาณาจักรโคกูรยอนั้น ได้มีร่องรอยของพระราชวังและสุสานจำนวนกว่า 37 แห่งเลยทีเดียว

เมืองหลวงและสุสานของราชอาณาจักรโคกูรยอโบราณได้ลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 28 เมื่อปี พ.ศ. 2547 ที่เมืองซูโจว ประเทศจีน

Clik