คำถามที่คาใจนักประวัติศาสตร์มาตลอด 2000 กว่าปี จนถึงปัจจุบัน….ก็คือ
“…. จิ๋นซี ไปเอาแนวความคิดและอุดมการณ์ รวมแผ่นดิน และเผ่าไท ที่กระจัดกระจายให้มารวมเป็นหนึ่งนั้น..
ความคิด และ อุดมการณ์นี้เกิดจากใคร และ แน่นอนคงไม่ใช่หลี่ซือ คนสนิท หรือ เพื่อนรัก เพื่อนเล่น ที่อยู่รอบข้าง …”
ซึ่งก็ต้องไม่ใช่ หลี่ปู้เว่ย บิดาของจิ๋นซี ที่ออกจะไม่ลงรอยกัน ….. ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงมารดา ซึ่งห่างเหินกันนับแต่จิ๋นซีคลอดออกมา จะว่าทั้งหมดนี้เกิดจากความคิดของจิ๋นซี มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะไม่ปรากฏว่าใครคือผู้ชี้นำ และสร้างอุดมการณ์นี้ฝังไว้ในใจของจิ๋นซี
และเมื่อได้เวลาอันเหมาะสม จิ๋นซีก็ดำเนินการรวบรวมแผ่นดิน เปลี่ยนระบบเศรษฐกิจ การปกครอง และเงินตรา ถ้าไม่เตรียมการณ์มาก่อนย่อมจะทำไม่ได้ แม้แต่การสร้างเสริมกำแพงเมืองจีน ต่อบรรจบกันกำแพงเดียว การวางระบบการเงิน และ มาตราชั่งตวงวัด และ อีกมากมาย ความคิดเหล่านี้มาจากไหน…
สงครามระหว่างแคว้นต่างๆ ของชนชาติไทนั้นมีมาก่อนหน้า ซึ่งระหว่างนั้นก็เกิดการพัฒนาวิทยาการในหลายๆด้าน ทั้งการผลิตโลหะ การเกษตร และมีนักปรัชญา นักคิดหลายสำนัก เสนอแนวทางวิธีการปกครองแก่ผู้นำรัฐต่างๆ
ซึ่งรัฐฉินพัฒนารัฐอย่างต่อเนื่องจนมีความเข้มแข็ง สามารถรบชนะแคว้นอื่นๆจนสำเร็จได้ในยุคจิ๋นซี
จากจารึกประวัติศาสตร์ ทำให้สามารถเรียงลำดับกษัตริย์ของราชวงศ์ฉิน จนถึง ฉินซีฮ่องเต้ได้ ดังนี้
อ๋องฉินรุ่นที่ 1 : ฉินฮุ่ยเหวินอ๋อง + หมี่เย่ว์ = ลูกชายชื่อ อิ๋งจี้
อ๋องฉินรุ่นที่ 2 : ฉินอู่อ๋อง เป็นโอรสของ ฉินฮุ่ยเหวินอ๋อง และนางสนมคนอื่น พระองค์สวรรคตตั้งแต่หนุ่มเพราะไปทำซ่า ยกกระถางสามขาเล่น เลยโดนกระถางทับตาย
อ๋องฉินรุ่นที่ 3 : อิ๋งจี้ ลูกชายของ หมี่เย่ว์ ขึ้นครองราชย์เป็น ฉินจาวเซียงอ๋อง
อ๋องฉินรุ่นที่ 4 : อิ๋งจู้ ลูกชายของฉินจาวเซียงอ๋อง ครองราชย์ต่อมาในฐานะ ฉินเสี้ยวเหวินอ๋อง (แต่นั่งบัลลังก์ได้แค่ 3 วัน ก็สวรรคต)
ฉินเสี้ยวเหวินอ๋อง เมื่อครั้งเป็นไท่จื่อรัชทายาท มีสนมคนโปรดชื่อว่า หัวหยาง แต่เนื่องจากนางไม่มีโอรสกับไท่จื่อ เลยไปรับเอา อิ๋งอี้เหริน มาเป็นลูกบุญธรรมแทน
อ๋องฉินรุ่นที่ 5 : อิ๋งอี้เหริน ครองราชย์เป็น ฉินจวงเซียงอ๋อง และพอพระองค์ครองราชย์ ก็ตั้งนางจ้าวจีเป็นฮองเฮา ตั้งอิ๋งเจิ้งโอรสเป็นรัชทายาท
อ๋องฉินรุ่นที่ 6 : อิ๋งเจิ้ง หรือ ก็คือ จิ๋นซีฮ่องเต้ ในกาลต่อมา
หมี่เย่ว์สิ้นพระชนม์ในปี 265 ก่อนคริสตกาล ในรัชกาลของ ฉินจาวเซียงอ๋องผู้เป็นโอรส
ส่วนอิ๋งเจิ้ง ครองราชย์ต่อจากพระชนกในปี 247 ก่อนคริสตกาล ประมาณ 18 ปี หลังจากหมี่เย่ว์สิ้นพระชนม์
อิ๋งอี้เหรินเป็นลูกพระสนมที่ ฉินเสี้ยวเหวินอ๋องไม่ค่อยโปรดครับเลยถูกส่งไปเป็นตัวประกันที่แคว้นจ้าว
แต่หลี่ปู้เว่ยเห็นเป็นสินค้าชั้นดี เลยสนับสนุนและทำการค้าครั้งใหญ่ติสินบนจนได้เป็นลูกบุญธรรมของสนม
จ้าวจี เมื่อฉินเสี้ยวเหวินอ๋องสวรรคตเลยได้ขึ้นเป็นอ๋อง
เมื่อสิ้นสุดเรื่องราวจากภาพยนต์นี้ ก็จะทำให้เราเข้าใจประวัติของ “จิ๋นซีฮ่องเต้” ว่าได้รับการบ่มเพาะสั่งอุดมการณ์รวมชาติไท ให้เป็นหนึ่งนั้นมาจากไหน อีกทั้งยังเป็นคำตอบได้ว่า พ่อของจิ๋นซี คือ หลี่ปู้เหว่ย ก็ไม่ได้มีโอกาศสั่งสอน เพราะต้องซ่อนตัวกลัวความลับรั่วไหลว่าตนเป็นพ่อที่แท้จริงของจิ๋นซี และ พระมารดาของจิ๋นซีก็มิได้มีเวลาอบรมจิ๋นซี อีกทั้งยังไม่ลงรอยกับจิ๋นซีด้วยพฤติกรรมส่วนตัวของพระมารดา
คำตอบ อันเป็นกุญแจไขปริศนา กรณีอุดมการณ์รวมแผ่นดิน และ ชนชาติไทให้เป็นหนึ่งเดียว อันเป็นแรงกระตุ้นจิ๋นซีนั้นมาจากหมี่เย่ว์ ที่ดูแลเลี้ยงดูใกล้ชิด ปลูกฝังอุดมการณ์ของราชวงศ์ชู ที่มีเป้าประสงค์รวมไทเป็นหนึ่งนั้น ใส่ไว้ในจิตวิญญาณของจิ๋นซี ผู้เป็นหลานให้สืบทอดปณิธานต่อไป