:: ไซซี วีรสตรีไท - ผู้มีปัญญาเหนือกว่าซุนวู :: EP 1

     ตอน 1     ตอน 2     ตอน 3     ตอน 4     ตอน 5     ตอน 6     ตอน 7     ตอน 8     ตอน 9     ตอน 10

     ตอน 11     ตอน 12     ตอน 13     ตอน 14     ตอน 15     ตอน 16     ตอน 17     ตอน 18     ตอน 19

     ตอน 20     อวสานต์


ไซซี เป็นชนเผ่าไทเกิดในแคว้นเย่ว์ (ปัจจุบันคือเมืองพั่นหวี (番禺区) ในมณฑลกวางตุ้ง) ไซซีเกิดในสมัยราชวงศ์โจวตะวันออก ซึ่งยุคนั้น อำนาจอ๋องแห่งราชวงศ์โจวเสื่อมถอยลง ป้าจู่แห่งแคว้นใหญ่ 5 แคว้นต่างแย่งชิงอำนาจ และทำสงครามกันเนืองๆ

หนานเยฺว่ (南越 หรือ 南粤แปลตรงตัว: "เยฺว่ตอนใต้" เป็นอาณาจักรโบราณที่มีอาณาเขตปกคลุมบริเวณมณฑลทางตอนใต้ของจีน อันได้แก่ กวางตุ้ง,กว่างซี,ไหหลำ,ฮ่องกง, มาเก๊า,ฝูเจี้ยนตอนใต้ ไปจนถึงเวียดนามตอนเหนือและกลางในปัจจุบัน


หนานเยฺว่ได้รับการก่อตั้งในช่วง 204 ปีก่อนคริสต์ศักราช ในช่วงการล่มสลายของราชวงศ์ฉิน หนานเยฺว่ได้ถูกก่อตั้งโดย จ้าว ถัว ผู้ปกครองดินแดนทะเลจีนใต้ อาณาเขตของหนานเยฺว่ในช่วงแรกประกอบด้วยหนานไฮ่, กุ้ยหลิน และ เซียง

สมัยที่ไซซีเกิดนั้น ราชวงศ์โจวตะวันออก อำนาจอ๋องแห่งราชวงศ์โจวเสื่อมถอยลง แต่แคว้นหวู กลับโดดเด่นเพราะมีเสนาธิการซุนวู เจ้าของตำราพิชัยสงครามซุนวูที่เรารู้จักกันดี และแม่ทัพหวู่จือซี เมื่ออ๋องฟูไชแคว้นหวู ยกทัพตีแคว้นเยว่ จึงได้ชัยอย่างง่ายดาย

อ๋องโกวเจี้ยน แคว้นเยว่ ขอคำแนะนำจากฟ่านหลีและเหวินจ้ง สองขุนนางใหญ่ ฟ่านหลีเสนอว่า "ถ้าท่านอ๋องยอมทนอัปยศเพื่อเอาตัวรอดเฉพาะหน้า ยอมไปเป็นเชลยศึกสักระยะหนึ่ง ก็พอจะรักษาบ้านเมืองและประชาชนไว้ได้ ถ้าท่านอ๋องรักประชาชน ยอมทนทุกข์ยาก ผูกมิตรกับเพื่อนบ้าน บั้นปลายแคว้นเยว่จะรุ่งเรือง และแคว้นหวูจะเป็นฝ่ายพินาศ"


โกวเจี้ยนยอมทำตามแผนการของฟ่านหลี ให้เหวินจ้งนำหญิงงามและของกำนัลไปติดสินบนป๋อฝี่ ขุนนางคนโปรดของฟูไช ขอให้ช่วยสนับสนุนการเจรจรหย่าศึกของแคว้นเยว่ แม้หวู่จือซีจะคัดค้าน ขอให้ฟูไชฆ่าโกวเจี้ยน และผนวกเคว้นเยว่เข้ากับแคว้นหวูเสีย แต่ฟูไชก็ไม่เชื่อฟัง เพียงเอาตัวโกวเจี้ยนมาเป็นเชลยศึกอยู่ที่แควันหวู โกสเจี้ยนมอบหมายให้เหวินจ้งเป็นผู้สำเร็จราชการแคว้นเยว่ ตนเองและชายาไปเป็นเชลยอยู่แคว้นหวู พร้อมด้วยฟ่านหลี่ซึ่งตามไปเป็นที่ปรึกษา

หลังจากนั้นหลายปี กว่าโกวเจี้ยนจะสามารถทำให้อ๋องฟูไชเชื่อใจและปล่อยตัวกลับไปครองแคว้นเยว่ในฐานะประเทศราชของแคว้นหวู เมื่อปี พ.ศ.52 พอกลับถึงแคว้นเยว่ โกวเจี้ยนสาบานกับตนเองว่าจะล้างอายที่ได้รับจากฟูไชให้จงได้ โกวเจี้ยนกินอยู่อย่างเรียบง่าย แต่งตัวด้วยผ้าฝ้ายธรรมดา จับจอบขุดดินด้วยตนเอง ออกตรวจเยี่ยมราษฎรอยู่เสมอ งดส่วนสาอากรให้ราษฎรถึงเจ็ดปี เพื่อเสริมปณิธานตัวเองให้มั่นคง ไม่หลงติดความสุขสบาย โกวเจี้ยนไม่อยู่วัง กลับไปอยู่เรือนเล็กๆ หนุนท่อนฟืนต่างหมอน นอนบนเสื่อธรรมดา และในห้องพักนั้นแขวนดีสัตว์อันมีรสขมไว้ ก่อนกินอาหารทุกมื้อโกวเจี้ยนจะชมรสขมของดีนั้นก่อน เพื่อเตือนตนมิให้ลืมความอัปยศขมขื่นที่เคยได้รับจากฟูไช จนเป็นที่มาของสำนวนจีนว่า "หนุนฟืนแข็ง ชมดีขม" อันหมายถึงความอดทนมีปณิธานแน่วแน่ โกวเจี้ยนปฏิบัติตามแผนของฟ่านหลีและเหวินจ้ง คำบำรุงเศรษฐกิจให้มั่งคั่ง ฝึกกองทัพให้เข้มแข็ง เป็นการสร้างเสริมความแกร่งกล้าให้แคว้นเยว่ และใช้ "อุบายหญิงงาม" ทำลายฟูไช โดยมีเหวินจ้งเป็นผู้ดำเนินงานตามแผนแรก ฟ่านหลีเป็นผู้ดำเนินงานตามแผนหลัง


โกวเจี้ยนให้คนเสาะแสวงหาหญิงงาม ในที่สุดได้หญิงงามจาหหมูบ้านเชิงเขาจู้หลัวซานสองกัน คือ ไซซี และ เจิ้งดั้น

จากนั้นโกวเจี้ยนก็มอบหมายให้ฟ่านหลีเป็นหัวหน้าฝึกหัดไซซีและเจิ้งตั้น ฟ่านหลีอบรมเรื่องความรักชาติ ยอมพลีชีพเพื่อมาตุภูมิก่อน จนนางทั้งสองเกิดุดมการณ์ เป็นผู้ร่วมปณิธานที่จะกอบกู้แคว้นเย่ว์ จากนั้นก็ฝึกอบรมกิริยามารยาทอย่างผู้ดี ศิลปการดนตรี กวีนิพนธ์ ฟ้อนรำ ตลอดจนจริตมารยาต่างๆ แม้กระทั่งการจารกรรม ซึ่งไซซีก็ทำได้อย่างหลักแหลมแยบยล ช่วงเวลาสามปีที่ฝึกหัดกันอยู่นี้ ฟ่านหลีกับไซซีเกิดความเห็นอกเห็นใจกันจนกลายเป็นความรัก แต่คนทั้งสองถืองานของประเทศชาตสำคัญกว่าจึงจำใจจากกัน

เมื่อเวลาอันควรมาถึง ฟ่านหลีในฐานะอัครมหาเสนาบดีของแคว้นเยว่ จึงไซซีและเจิ้งตั้นไปถวายเป็นบรรณาการแก่หวูอ๋องฟูไช




.